Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Ήθελα να πάω εκεί!

Είδα την πρόσκληση εδώ και θα ήθελα να πάω κι εγώ, αλλά...

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΑΝΕ ΘΕΑΤΡΟ

Ο ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ διοργανώνει:

Θεατρικοποιημένη μουσική παράσταση με αφορμή
τα βιβλία της Ελένης Γκίκα και τις μουσικές της Αναστασίας Παπαδημητρίου
με τίτλο «Υγρός Χρόνος».
Παραστάσεις: Σάββατο 31/1, Κυριακή 1/2, Σάββατο 7/2 και Κυριακή 8/2,
Ώρα: 21:00 μ.μ.,
στον ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΛΥΧΩΡΟ, Σόλωνος 124, Αθήνα


Μια νέα πρόταση από τις εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ και τον ΑΓΚΥΡΑ ΠΟΛΥΧΩΡΟ για την παρουσίαση λογοτεχνικών βιβλίων, συνδυάζοντας κείμενα, μουσική και τραγούδια.
Με αφορμή την έκδοση του καινούριου βιβλίου της Ελένης Γκίκα με τίτλο «Υγρός Χρόνος», οι εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ οργανώνουν θεατρικοποιημένη μουσική παράσταση που βασίζεται σε μονολόγους των τελευταίων της βιβλίων.
Λίγα λόγια για την παράσταση: Μια γυναίκα και ένας άντρας με καρμικό παρελθόν, συναντιούνται στο Νησί των Λωτοφάγων. Με συνέπειες ανεξέλεγκτες, και το αίνιγμα να ανήκει για πάντα στο παρελθόν ή στον άλλον. Εξάλλου, το ποίημα της ζωής μας είμαστε πάντοτε εμείς. Ακόμα και όταν προσποιηθούμε πως τ’ αγνοούμε. Μια ιστορία ηδονής και οδύνης. Αυτογνωσίας και αναζήτησης. Με ένα φινάλε ανοιχτό σαν ζωή, διαφορετικό για τον καθένα. Μια ιστορία αναπόφευκτη, ερωτικά εμμονική, χρέος.

Τη μουσική και τα τραγούδια της παράστασης που θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά σε κοινό, έχει γράψει η Αναστασία Παπαδημητρίου, πάνω σε ποιήματα και στίχους των ποιητών: Νάνου Βαλαωρίτη, Φώτη Αγγουλέ, Λευτέρη Παπαδόπουλου, Ζακ Πρεβέρ (μετάφραση: Γιάννης Θηβαίος), Ελένης Γκίκα, Μάρως Βαμβουνάκη και Άννας Παπαδημητρίου.
Μετά την παράσταση ακολουθεί μουσικό αφιέρωμα στους Μ.Χατζιδάκι και Μ. Θεοδωράκη.

Συντελεστές της παράστασης
Δραματοποίηση κειμένων - σκηνοθεσία: Μελίνα Παπανέστορος
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Κωνσταντινίδης
Παίζουν οι μουσικοί: Γιώργος Κωνσταντινίδης (πιάνο-βιολί), Σπύρος Κοντάκης (κιθάρα)
Παίζουν οι ηθοποιοί και οι καλλιτέχνες: Γιώργος Γεωγλερής, Θάνος Πολύδωρας και Αθηνά Χειλιοπούλου
Τραγουδούν: Πένυ Ξενάκη, Θάνος Πολύδωρας, Αθηνά Χειλιοπούλου

Κατά τη διάρκεια της παράστασης θα προβάλλεται φωτογραφικό υλικό σχετικό με την παράσταση της Χαράς Μπιρμπίλη – Παπαδημητρίου.
Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις στα τηλέφωνα: 210 3837667, 210 3837540, τιμή εισιτηρίου: 15 ευρώ

Τουλάχιστον, στέλνω τις ευχές μου για καλή επιτυχία από δω στην Ελένη-Αlef!

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Aυτό, πώς λέγεται;

MATIA
View more presentations or upload your own.



Συγγνώμη, δεν ξέρω τι έγινε και άλλαξε η παρουσίαση που είχα βάλει?!

Επ, δεν υπακούει ο blogger να κάνω διόρθωση ανάρτησης.

Τι γίνεται, βρε παιδιά;


?

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Φίλος-Έλληνας πραγματικός φίλος

Μια που το blog μου κοντεύει να πιάσει αράχνες από την απραξία, έβγαλα από το συρτάρι των εισερχομένων mail κάποιες αμπελοφιλοσοφίες που έχω κρατήσει με θέμα
φίλος-πραγματικός φίλος, σε συνδυασμό με το
έλληνας φίλος-αλλοεθνής φίλος
που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό και σε κάποια blogs

Πραγματικός Φίλος

1. όταν ένας απλός φίλος σε επισκέπτεται, συμπεριφέρεται σαν ξένος
# ένας πραγματικός φίλος, ανοίγει το ψυγείο και δεν αισθάνεται περίεργα όταν κλείνει με το πόδι του το συρτάρι με τις μπύρες/pepsi

2. ένας απλός φίλος δεν σε είδε ποτέ να κλαις
# ένας πραγματικός φίλος είναι μουσκεμένος απο τα δάκρυα σου

3. ένας απλός φίλος φέρνει ένα μπουκάλι κρασί στο πάρτυ σου
# ένας πραγματικός φίλος έρχεται νωρίς να σε βοηθήσει στο μαγείρεμα και μένει μέχρι αργά για να σε βοηθήσει στο καθάρισμα

5. ένας απλός φίλος εκνευρίζεται όταν τον παίρνεις τηλέφωνο όταν είναι στο κρεβάτι
# ένας πραγματικός φίλος σε ρωτάει γιατί δεν πήρες τόσες ώρες

6. ένας απλός φίλος επιχειρεί να μιλήσει μαζί σου για τα προβλήματα σου
# ένας πραγματικός φίλος προσπαθεί να σε βοηθήσει να λύσεις τα προβλήματα σου

7. ένας απλός φίλος θεωρεί οτι μια φιλία τελειώνει με μια διαφωνία, ένα τσακωμό
# ένας πραγματικός φίλος σε παίρνει τηλέφωνο μετά τον καυγά

8. ένας απλός φίλος θέλει να είσαι εκεί για αυτόν
# ένας πραγματικός φίλος θέλει να είναι δίπλα σου

9. ένας απλός φίλος θα σου πει αυτό που θέλεις να ακούσεις
# ένας πραγματικός φίλος αυτό που χρειάζεται να ακούσεις

10. ένας απλός φίλος διαβάζει αυτό το email και το διαγράφει
# ένας πραγματικός φίλος το στέλνει σε άλλους, αλλά και σε Εσένα.


'' Ποτέ μην κατσουφιάζεις,
ακόμη και όταν είσαι λυπημένος,
γιατί ποτέ δεν ξέρεις
ποιος είναι ερωτευμένος
με το χαμόγελό σου.''

'' Η πραγματική επιτυχία δεν είναι
να κατακτάς τους στόχους σου,
αλλά το να σηκώνεσαι
κάθε φορά που πέφτεις...''


Τι λέγεται στις Βρυξέλλες για τους Έλληνες φίλους και επειδή μας άρεσε πολύ, θέλαμε σήμερα να το μοιραστούμε μαζί σας:

Οι φίλοι: Θα σου πούνε «γεια»
Οι Έλληνες φίλοι: Θα σου κάνουν μια μεγάλη αγκαλιά και ένα δυνατό φιλί
Οι φίλοι: Αποκαλούν τους γονείς σου «κύριε» και «κυρία».
Οι Έλληνες φίλοι: Αποκαλούν τους γονείς σου «θείε» και «θεία»!
Οι φίλοι: Δεν σ' έχουν δει ποτέ να κλαις.
Οι Έλληνες φίλοι: Κλαίνε μαζί σου.
Οι φίλοι: Τρώνε στο τραπέζι σου και φεύγουν
Οι Έλληνες φίλοι: Ξοδεύουν ώρες τρώγοντας, μιλώντας, γελώντας και απλά κάνοντας παρέα.
Οι φίλοι: Δανείζονται δικά σου πράγματα για λίγες μέρες και σου τα επιστρέφουν.
Οι Έλληνες φίλοι: Κρατούν τα δανεικά πράγματα μέχρι να ξεχάσεις ότι είναι δικά σου!
Οι φίλοι: Γνωρίζουν αρκετά πράγματα για σένα.
Οι Ελληνες φίλοι: Μπορούν να γράψουν βιβλίο για σένα με πολλές λεπτομέρειες.
Οι φίλοι: Σε παρατάνε, αν αυτό κάνει και ο πολύς κόσμος.
Οι Ελληνες φίλοι: Εχουν χεσμένο τον κόσμο και είναι μαζί σου.
Οι φίλοι: Χτυπούν την πόρτα σου ή παίρνουν τηλέφωνο όταν θέλουν να σ' επισκεφτούν.
Οι Έλληνες φίλοι: Μπαίνουν μέσα και φωνάζουν «Ηρθα!»
Οι φίλοι: Είναι για λίγο...
Οι Έλληνες φίλοι: Είναι για μια ζωή!
Οι φίλοι: Θα αγνοήσουν αυτό το κείμενο.
Οι Έλληνες φίλοι: Θα το προωθήσουν στους φίλους τους. (στάνταρ!!!!)

και στο τέλος τέλος :

Οι καλοί φίλοι είναι σαν τα αστέρια…

Δεν τους βλέπεις πάντα, αλλά ξέρεις ότι υπάρχουν.


Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2009

Έπαινος στην "Ψυχαρίδα" του Νίκου Ντακάκη από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών

Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών προκήρυξε τον 27ο πανελλήνιο διαγωνισμό τον περασμένο χρόνο. Η συμμετοχή του Νίκου Ντακάκη στην κατηγορία μυθιστόρημα ήταν η "Ψυχαρίδα". Ε, λοιπόν, πήρε έπαινο!
Σήμερα 18 Ιανουαρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, έγινε η απονομή.
Αισθάνομαι ότι μου ανήκει ένα μικρό μέρος απ' αυτόν τον έπαινο, αφού συμετείχα κι εγώ στην δημιουργία του, δαχτυλογραφώντας το.
Συγχαρητήρια, Νίκο!
Πάντα επιτυχίες!


Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2009

21 ώρες μετά

Mπήκα στο ίντερνετ μετά από 20 ώρες κι έπαθα μια μικρή πλάκα.
Πώς έγινε αυτό? Είχε αλλάξει η γραμματοσειρά στην προηγούμενη ανάρτηση σε webdings,
με αποτέλεσμα να φαίνεται η ανάρτηση με σχηματάκια "κινέζικα".
Είδα και κάτι άλλο .
"Έφυγε ο παππούς" και δεν πήρα είδηση.
Λυπάμαι πολύ, Κατερίνα.
Τα συλληπητήριά μου σε σένα και στον άντρα σου.


Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009

Βlack out

Kάτι έπαθα. Μπλόκαρα. Εξακολουθούν να μου φαίνονται "αστεία" τα πράγματα γύρω μου, ενώ συμβαίνουν τέτοια πράγματα στον κόσμο. Θα μου πεις, πάντα συνέβαιναν άσχημα, τώρα σε πήρε ο πόνος; Ε, Τώρα με πήρε από κάτω. Γυρίζω γύρω γύρω κι ούτε σχόλια έχω όρεξη να γράψω, ούτε να απαντήσω, έστω από ευγένεια, στα δικά σας. Κι αυτά τα γράφω για να μη νεκρώσει εντελώς το blog. Ελπίζω να μου περάσει σύντομα.
Σκέψεις τής στιγμής που γίνονται ανάρτηση εν θερμώ.
Χωρίς δεύτερη σκέψη.
Ωπ, δημοσίευση!


Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2009

Ένα δικό μας παιδί χαροπαλεύει

Μετά την επίθεση των Ισραηλινών στη Γάζα και τις συνεχείς μεταδόσεις από τα ΜΜΕ τόσων φρικιαστικών εικόνων, το μυαλό μου σταμάτησε. Το blog νέκρωσε.
Ενώ, θεωρητικά, μετά από τόσες μέρες απουσίας και στέρησης θα ανέβαζα το ένα μετά το άλλο τα θέματα... τίποτα. Stop! Μουγκαμάρα. Δεν έχω διάθεση να γράψω και να παρουσιάσω τίποτα. Μου έρχεται στο μυαλό η παροιμία "Εδώ ο κόσμος καίγεται... κι η Φωτεινή τον χαβά της".

Κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα του γραπτού λόγου. Κατάλογο για ψώνια γράφουν και τους βγαίνει λογοτεχνικό αριστούργημα. Τους ζηλεύω αυτούς τους ανθρώπους!
Μπορούν και εκφράζονται γραπτά, όμορφα και σωστά. Εγώ ζορίζομαι πάρα πολύ να γράφω σκέψεις και απόψεις γι' αυτό και τα κείμενά μου είναι λακωνικά και τα σχόλιά μου τηλεγραφικά. Είναι και θέμα χρόνου βέβαια, αλλά το βασικό είναι η δυσκολία έκφρασης.
Μόλις βρω, λοιπόν, κείμενο ξένο που να με εκφράζει...αντιγραφή, επικόλληση και ανάρτηση αμέσως.

Μετά τον τραυματισμό του Διαμαντή (η θετική μου σκέψη είναι πάντα κοντά του), ήθελα να γράψω κάτι. Ότι κι αυτός είναι δικό μας παιδί. Θύμα κι αυτός.
Αλλά τα λόγια μου, είπαμε, δύσκολα.
Θα αντιγράψω λοιπόν το κείμενο του Νίκου Ντακάκη από τις Αθιβολές που λέει:
Έχε το νου σου στο παιδί
Κάποτε θα 'ρθουν να σου πουν
πως σε πιστεύουν, σ' αγαπούν

και πώς σε θένε
Έχε το νου σου στο παιδί,
κλείσε την πόρτα με κλειδί

ψέματα λένε
Κάποτε θα 'ρθουν γνωστικοί,
λογάδες και γραμματικοί

για να σε πείσουν
Έχε το νου σου στο παιδί
κλείσε την πόρτα με κλειδί,

θα σε πουλήσουν
Και όταν θα 'ρθουν οι καιροί
που θα 'χει σβήσει το κερί

στην καταιγίδα
Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί

υπάρχει ελπίδα,
διάβασα πριν από λίγες μέρες στις Ματιές του Λευτέρη Παπαδόπουλου, στα Νέα. Είναι ένα συγκλονιστικό τραγούδι που το έγραψε ο ίδιος μαζί με τον μεγάλο μας Μίκη Θεοδωράκη και το επανέλαβε με αφορμή τον άδικο σκοτωμό του Αλέξη και τον ξεσηκωμό των νέων που ακολούθησε. Κι εγώ πήρα το θάρρος να δανειστώ τους στίχους του και να τους αφιερώσω σ’ ένα άλλο παιδί, τον Διαμαντή, που αυτή την ώρα δίνει τη δική του μάχη για να κρατηθεί στη ζωή.
«Υπερασπίσου το παιδί» που αργοπεθαίνει. Γιατί δεν ήταν εχθρός ο Διαμαντής για να τον πολεμήσουμε. Ούτε ο στρατιώτης του κακού που έπρεπε να εξαφανίσουμε. Δικό μας παιδί είναι. Που τέλειωσε το Λύκειο με λαχτάρες, αγωνίες, πιθανόν και με ξενύχτια, όπως ακριβώς και τα δικά μας παιδιά. Που έδωσε πανελλήνιες και πέρασε στην Αστυνομία. Χωρίς πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και την, άλλοτε απαραίτητη, συνηγορία του χαφιέ της γειτονιάς. Με οράματα και ελπίδες για έναν κόσμο καλύτερο. Για να συμβάλλει με τις λιγοστές του δυνάμεις στη διαφύλαξη του νόμου και της τάξης που ορίσαμε. Κι εμείς, με την ανοχή μας, αφήσαμε να τον γαζώσουν με τα καλάσνικοφ. Κι είναι εικοσιενός χρονών μόνο! Ας ευχηθούμε να γλιτώσει τουλάχιστον. Έτσι κι αλλιώς οι «γνωστικοί, λογάδες και γραμματικοί», μας έχουν, προ πολλού, πουλήσει.

Είναι ό,τι θα ήθελα να μπορούσα να 'γραφα κι εγώ.
Σ' ευχαριστώ, Νίκο, για την "κλοπή".



Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009

Παλαιστίνη

Από πού ν' αρχίσεις και πού να τελειώσεις τη συζήτηση για το Παλαιστινιακό.
Όλη μου τη ζωή ακούω για το πρόβλημα αυτό.
Άλυτο!
Για μένα είναι άλυτο, γιατί θέλουν να είναι άλυτο.
Τα παιδιά όμως τι φταίνε;

Δεν έχουν περάσει ακόμα 8 μήνες από τότε που έκανα ένα ταξίδι στο Ισραήλ.
Κι όταν λέω Ισραήλ, εννοώ προσκυνηματικό τουρισμό στους Άγιους Τόπους.
Άλλος τουρισμός δεν είναι αναπτυγμένος.
Ο θρησκευτικός φανατισμός σε όλο του το μεγαλείο!
(Τραβάνε με τις σύριγγες μιας χρήσης το λάδι από τα καντήλια του Πανάγιου Τάφου).
Αυτό είναι όμως άλλο θέμα, για άλλη ώρα.
Τα προσκυνήματα ήταν και σε Παλαιστινιακά εδάφη, εν καιρώ εκεχειρίας.
Περνούσαμε φυλάκια για να πάμε από το ένα μέρος στο άλλο.
Οι φωτογραφικές μηχανές απαγορευόντουσαν, βέβαια, αφού περνούσαμε από στρατιωτικές περιοχές. Είδα...πολλά τότε. Δεν σχολίασα τίποτα.
Και τώρα δεν θέλω να σχολιάσω. Δεν είμαι ειδική κι ούτε γνωρίζω σε βάθος το ζήτημα.
Είμαι με το μέρος των Παλαιστινίων, χωρίς να συμφωνώ με τον φανατισμό της Χαμάς.
Σ' ένα πόλεμο όμως ποιος μπορεί να βρει το μέτρο;


Είδα στους τοίχους τέτοια "graffiti"

Τοίχος στη Βηθλεέμ

Πέρασα τέτοια σύνορα και ντράπηκα (το τείχος της ντροπής)


Αυτές τις φωτογραφίες, όμως, δεν τις μπορώ.
Είναι έξω από κάθε λογική.
Έξω από τη δική μου λογική.
Δεν τις αντέχω.


Γι αυτό και αναμεταδίδω από το
Α! μπε μπα Blog τo Μπινελικοδρόμιο...
WE, THE GREEK BLOGGERS & CITIZENS
CONDEMN THE CRIMINAL DISINTEREST
OF THE WORLD POLITICIANS
FOR THE GENOCIDE IN PALESTINE &

We call the Israeli & Egyptian governments for an immediate release of the Gaza Strip embargo in order to permit the entry of the humanitarian missions in the region for the salvation of the children, the women, the patients & all the Palestinians who suffer because they want to have their own mother country just as all people do.
--------------------------------------------------------------------------
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ BLOGGERS ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ
ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΚΑΙ..

Καλούμε τις Κυβερνήσεις του Ισραήλ και της Αιγύπτου να σταματήσουν αμέσως τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας και να επιτρέψουν στις ανθρωπιστικές αποστολές να εισέλθουν στην περιοχή και να σώσουν τα παιδιά, τις γυναίκες, τους ασθενείς και όλους τους Παλαιστίνιους που υποφέρουν, επειδή θέλουν να έχουν τη δική τους πατρίδα, όπως όλοι οι άνθρωποι.

ΥΓ. Όσο και να προσπάθησα να αποφύγω το θέμα (προτιμώ να μην αναφέρω πολιτικά θέματα στο blog) δεν μπορούσα να ξεκολλήσω, να σκεφτώ κάτι άλλο.





Ένα τραγούδι ελπίδας για τους Παλαιστίνιους στη Γάζα, σε
σύνθεση και ερμηνεία του Michael Heart.


Οι στίχοι στα ελληνικά :

Μια εκτυφλωτική λάμψη λευκού φωτός
φώτισε τον ουρανό πάνω από τη Γάζα, απόψε
άνθρωποι τρέχουν να καλυφθούν
αγνοώντας αν ζουν η πέθαναν

Ήρθαν με τα τανκς και τα αεροσκάφη τους
Με ολέθριες πυρώδεις φλόγες
Και τίποτα δεν απομένει
Μόνο μια φωνή που σηκώνεται προς το γεμάτο καπνούς ουρανό.

Δεν θα παραδοθούμε
Μέσα στη νύχτα, χωρίς αγώνα
Μπορείτε να κάψετε τα τζαμιά μας και τα σπίτια μας και τα σχολεία μας
Αλλά τα πνεύματά μας δεν θα πεθάνουν ποτέ
Δεν θα παραδοθούμε
Στη Γάζα απόψε

Γυναίκες και παιδιά, εξίσου
Δολοφονούνται και κατακρεουργούνται κάθε νύχτα
Κι ενώ οι αποκαλούμενοι ηγέτες των μακρυνών χωρών
Συζητάνε το ποιος έχει δίκιο και άδικο.

Αλλά οι αδύναμες λέξεις τους ήταν μάταιες,
Και οι βόμβες έπεφταν σαν όξινη βροχή
Αλλά μέσα από τα δάκρυα και το αίμα και τον πόνο
Μπορείς ακόμα να ακούσεις εκείνη τη φωνή που σηκώνεται προς το γεμάτο καπνούς ουρανό.

Δεν θα παραδοθούμε
Στη Γάζα απόψε
Δεν θα παραδοθούμε
Μέσα στη νύχτα, χωρίς αγώνα
Μπορείτε να κάψετε τα τζαμιά μας και τα σπίτια μας και τα σχολεία μας
Αλλά τα πνεύματά μας δεν θα πεθάνουν ποτέ

Δεν θα παραδοθούμε
Μέσα στη νύχτα, χωρίς αγώνα
Μπορείτε να κάψετε τα τζαμιά μας και τα σπίτια μας και τα σχολεία μας
Αλλά τα πνεύματά μας δεν θα πεθάνουν ποτέ

Δεν θα παραδοθούμε
Μέσα στη νύχτα, χωρίς αγώνα

Δεν θα παραδοθούμε
Στη Γάζα απόψε.

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

Αγία Φωτεινή η Ισαπόστολος η Σαμαρείτιδα

Κάθε χρόνο έχω το ίδιο πρόβλημα. Την ημέρα των Θεοφανίων-Φώτων μού εύχονται Χρόνια Πολλά για τη γιορτή μου. Και ναι μεν οι ευχές είναι πάντα ευπρόσδεκτες, αλλά συγκεκριμένα για την ονομαστική μου εορτή απόκτησα την παραξενιά να γιορτάζω 26 Φεβρουαρίου το ονοματεπώνυμό μου.
Παρακάτω βρήκα και την τεκμηρίωση της άποψης αυτής.

Η Αγία Φωτεινή έζησε στα χρόνια του Χριστού. Ήταν Σαμαρίτισσα στην καταγωγή και διέμενε στην πόλη Συχάρ όπου ζούσε ένα έκλυτο βίο. Ο τρόπος ζωής της ήταν γνωστός στους συμπολίτες της και για αυτόν την είχαν στιγματίσει.
Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς περνούσε από την Συχάρ και στάθηκε σε ένα πηγάδι για να πιει νερό. Εκεί συναντήθηκε με την Αγία Φωτεινή από την οποία ζήτησε να του δώσει νερό. Τότε οι Ιουδαίοι και οι Σαμαρείτες δεν είχαν επαφές και γι’ αυτό παραξενεύτηκε η Αγία που ένας Ιουδαίος της απηύθυνε τον λόγο. Το είπε αυτό στον Ιησού και Εκείνος της αποκρίθηκε ότι αν ήξερε ποιος είναι θα του ζητούσε αυτή νερό που δεν τελειώνει ποτέ και όταν το πιει κάποιος δεν ξαναδιψά, εννοώντας φυσικά τον λόγο του Κυρίου και την Χριστιανική πίστη. Μετά από την συνομιλία με τον Χριστό, η Αγία Φωτεινή πίστεψε σε Αυτόν και κάλεσε τους συμπολίτες της να τρέξουν να Τον συναντήσουν. Ο Χριστός έμεινε δύο ημέρες στη Συχάρ και τους μετέδωσε τον Λόγο και την ευλογία Του.
Η Αγία Φωτεινή βαπτίστηκε από τους Αποστόλους την ημέρα της Πεντηκοστής μετά την Ανάσταση του Κυρίου. Μαζί της βαπτίστηκαν και οι δύο γιοι της καθώς και οι πέντε αδερφές της. Με την συνοδεία των γιων της και των αδερφών της κήρυξε τον λόγο του Χριστού στην Συρία, στην Φοινίκη, στην Παλαιστίνη, στην Αίγυπτο, στην Καρχηδόνα και τελικά στη Ρώμη. Η μεγάλη της αυτή αποστολική δράση είναι ο λόγος για τον οποίο η εκκλησία μας την ονομάζει Ισαπόστολο.
Τα χρόνια περνούσαν και η Αγία κήρυττε τον λόγο του Χριστού με θέρμη σε όσα μέρη την αξίωσε η χάρη Του να ταξιδέψει. Κάποια στιγμή έφτασε και στην Καρθαγένη στην Βόρεια Αφρική. Μαζί της ήταν πάντα οι πέντε αδερφές της (Ανατολή, Φωτώ, Φωτίς, Παρασκευή και Κυριακή) και ο μικρός γιος της ο Ιωσήν.
Ο μεγάλος της γιος Βίκτωρ ήταν στρατιώτης στον Ρωμαϊκό στρατό και έφερε το βαθμό του στρατηλάτη. Ρωμαίος αυτοκράτορας τότε ήταν ο Νέρων, ο οποίος μη γνωρίζοντας ότι ο Βίκτωρ ήταν χριστιανός, του ανέθεσε να διώξει τους Χριστιανούς στην Ιταλία. Ο Βίκτωρ πήγε στην Ιταλία αλλά φυσικά αρνήθηκε να φέρει σε πέρας τις εντολές που είχε λάβει. Ο δούκας Σεβαστιανός, φίλος του Βίκτωρα προσπάθησε να τον μεταπείσει αλλά αντί αυτού και με την χάρη του Ιησού Χριστού, μεταπείστηκε ο ίδιος και βαπτίστηκε χριστιανός.
Ο Νέρων πληροφορήθηκε τα γεγονότα αυτά και κάλεσε στην Ρώμη τόσο τον Βίκτωρα, που είχε εντωμεταξύ λάβει το χριστιανικό όνομα Φωτεινός, και τον Σεβαστιανό, όσο και την Αγία Φωτεινή με τις αδερφές της και τον μικρό της γιο.
Στην προσπάθειά του να τους κάνει να αλλάξουν πίστη, ο Νέρων χρησιμοποίησε όσα δόλια μέσα και όσα βασανιστήρια του ήταν γνωστά. Η Αγία Φωτεινή και οι υπόλοιποι μάρτυρες δεν λύγισαν ούτε στιγμή και συνεχώς δοξολογούσαν τον Ιησού Χριστό.
Κατά τη διάρκεια των φρικτών μαρτυρίων που υπέστησαν, πολλά θαύματα έλαβαν χώρα. Μετά από κάθε μαρτύριο, τόσο η Αγία όσο και οι υπόλοιποι μάρτυρες ήταν ανέπαφοι. Αυτό ήταν κάτι που πείσμωνε τον Νέρωνα αλλά ταυτόχρονα έκανε πολλούς από αυτούς που έβλεπαν τα θαύματα αυτά να πιστέψουν στον Χριστό και να βαπτιστούν χριστιανοί.
Μετά από ατελείωτα μαρτύρια που υπέστει η Αγία Φωτεινή φυλακίστηκε και μέσα στην φυλακή παρέδωσε την ψυχή της στον Κύριο.
Την μνήμη της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος την γιορτάζουμε στις 26 Φεβρουαρίου και την Κυριακή της Σαμαρείτιδος (την πρώτη Κυριακή μετά την Μεσοπεντηκοστή).

Απολυτίκιο της Αγίας Φωτεινής:
Θείω Πνεύματι καταυγασθείσα, και τοις νάμασι, καταρδευθείσα, παρά Χριστού του Σωτήρος, πανεύφημε, της σωτηρίας το ύδωρ κατέπιες, και τοις διψώσι αφθόνως μετέδωσας, Μεγαλομάρτυς και Ισαπόστολε Φωτεινή, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.

Τα στοιχεία είναι από τη Ματιά

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009

Eυχές για όλους




Έχω ξαναπεί πως έμεινα χωρίς υπολογιστή όλες αυτές τις μέρες, και πολύ στεναχωριόμουνα που δεν μπορούσα να ανταποδώσω ευχές.
Έλαβα πολλές ευχές, τελικά, μέσω e-mail, SMS, ταχυδρομείο (ναι, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που χρησιμοποιούν το ταχυδρομείο),και e-cards.

Ιδιαίτερα θέλω να θυμάμαι την κόκκινη κάρτα της βαφτιστήρας μου, της Μαρίας.
την κάρτα της Αριστέας (κρητικοπούλα που μένει στη Νορμανδία)