Ε-mail : ΚΑΡΟΤΟ, ΑΥΓΟ Ή ΚΟΚΚΟΣ ΚΑΦΕ

Μετά από ένα κουραστικό και πιεστικό διήμερο η διάθεση μου ήταν λίγο έως πολύ χάλια. Καμιά διάθεση για ανάρτηση ή σχόλια. Το μόνο που έκανα ήταν να τριγυρίζω σε άλλα μπλογκ να διαβάζω τις διαθέσεις των φίλων.
Και είναι απόγευμα και ανοίγω τον υπολογιστή μου στο σπίτι αφού δεν είναι κατειλημένος από κάποιο παιδί. Δουλειά πρώτη: Ανοίγω τα mail. Εισερχόμενα μηνύματα (1).
Από Γιώργο.... Ο Γιώργος είναι φίλος και συγγενής, μένει στον Βόλο και πάντα μου στέλνει ό,τι καλό συναντά στο διαδίκτυο. Αυτό, λοιπόν, νομίζω ότι αξίζει να το δείτε, αλλά ακόμη κι αν δεν το δει κανένας άλλος, είναι απ' αυτά που θέλω να κρατήσω στο μπαούλο μου (που λέω εγώ) και μου 'φτιαξε και τη διάθεση. Σ' ευχαριστώ, Γιώργο!


Διαβάστε το είναι πολύ ωραίο!!!

ΚΑΡΟΤΟ, ΑΥΓΟ Ή ΚΟΚΚΟΣ ΚΑΦΕ….


Δεν θα ξαναδείς ένα φλιτζάνι καφέ με τον ίδιο τρόπο ξανά…..

Μία νεαρή γυναίκα πήγε στη μητέρα της και της μίλησε για τη ζωή της και πως τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα για εκείνη. Δεν ήξερε πώς να φτιάξει τα πράγματα και ήθελε να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια, να τα παρατήσει. Είχε κουραστεί να προσπαθεί και να παλεύει. Της φαινόταν πως μόλις λυνόταν ένα πρόβλημα, ένα άλλο νέο προέκυπτε.
Η μητέρα της την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρία δοχεία με νερό και έβαλε το καθένα σε δυνατή φωτιά. Γρήγορα το νερό στα δοχεία άρχισε να βράζει.

Στο πρώτο δοχείο έβαλε καρότα, στο δεύτερο έβαλε αυγά, και στο τελευταίο έβαλε κόκκους καφέ. Τα άφησε λίγο να βράσουν, χωρίς να πει ούτε μια λέξη. Περίπου σε είκοσι λεπτά έκλεισε τα μάτια της κουζίνας. Έβγαλε τα καρότα έξω απ΄το νερό και τα έβαλε σ'ένα μπωλ. Έβγαλε τα αυγά έξω και τα έβαλε σ'ένα μπολ. Μετά έβγαλε τον καφέ έξω και τον έβαλε σε ένα φλιτζάνι.

Γυρνώντας στην κόρη της την ρώτησε: "πες μου τι βλέπεις".
"Καρότα, αυγά και καφέ", της απάντησε η κόρη.

Η μητέρα της την έφερε πιο κοντά και της ζήτησε να αγγίξει τα καρότα. Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά.
Μετά η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το αυγό ήταν σφιχτό. Στο τέλος, η μητέρα ζήτησε απ΄την κόρη της να πιει μια γουλιά απ΄τον καφέ.
Η κόρη χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του. Μετά η κόρη ρώτησε: "τι σημαίνουν όλα αυτά μητέρα;".
Η μητέρα της της εξήγησε ότι το καθένα απ΄αυτά τα διαφορετικά αντικείμενα είχε αντιμετωπίσει τις ίδιες συνθήκες, δηλαδή βραστό νερό. Το καθένα όμως αντέδρασε διαφορετικά. Το καρότο αρχικά μπήκε μέσα στο νερό δυνατό και σκληρό. Εντούτοις, εφόσον τοποθετήθηκε στο βραστό νερό, μαλάκωσε και έγινε αδύναμο. Το αυγό ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα είχε προστατέψει το υγρό εσωτερικό του, αλλά μετά την τοποθέτησή του σε βραστό νερό, το εσωτερικό του σκλήρυνε. Όμως οι κόκκοι του καφέ ήταν μοναδικοί. Μετά την τοποθέτησή τους σε βραστό νερό, άλλαξαν το νερό.
"Ποιο απ΄αυτά είσαι εσύ;" ρώτησε την κόρη της.
"Όταν η δυσκολία χτυπάει την πόρτα σου, πώς ανταποκρίνεσαι;" Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;"

Σκέψου το λίγο: Τι απ΄αυτά είσαι εσύ;
Είσαι το καρότο που φαίνεται δυνατό, αλλά με τον πόνο και τις δυσκολίες λυγίζεις και μαλακώνεις και χάνεις τη δύναμή σου;
Είσαι το αυγό που ξεκινάει με μαλακή καρδιά, αλλά αλλάζει με τη θερμότητα; Μήπως είχες "υγρό" πνεύμα, αλλά μετά από έναν θάνατο, έναν χωρισμό, μία οικονομική δυσκολία ή μια άλλη δοκιμασία σκλήρυνες; Μήπως το περίβλημά σου μοιάζει το ίδιο, αλλά μέσα σου έχεις πίκρα και σκληράδα, με σκληρό πνεύμα και σκληρή καρδιά;
Ή μήπως είσαι σαν τον κόκκο του καφέ; Ο κόκκος στην πραγματικότητα αλλάζει το καυτό νερό, δηλαδή τις ίδιες τις συνθήκες που προκαλούν τον πόνο. Όταν το νερό ζεσταίνεται, απελευθερώνει το άρωμα και τη γεύση του. Εάν είσαι σαν τους κόκκους του καφέ, όταν τα πράγματα δεν είναι στα καλύτερά τους, εσύ γίνεσαι καλύτερος και αλλάζεις την κατάσταση γύρω σου.
Όταν δεν είναι και η καλύτερη στιγμή και οι δοκιμασίες σε συναντούν, ανυψώνεις τον εαυτό σου σε άλλο επίπεδο; Πώς αντιμετωπίζεις τις αντιξοότητες; Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ; Ελπίζω να έχεις αρκετή ευτυχία για να σε κάνει γλυκό, αρκετές δοκιμασίες για να σε κάνουν δυνατό, αρκετή λύπη για να παραμείνεις ανθρώπινος και αρκετή ελπίδα
για να σε κάνει ευτυχισμένο. Οι ευτυχέστεροι των ανθρώπων δεν έχουν απαραιτήτως τα καλύτερα απ΄όλα.
Απλώς κάνουν το καλύτερο που μπορούν με αυτά που τους συμβαίνουν στη διαδρομή τους. Το λαμπρότερο μέλλον πάντοτε θα βασίζεται σε ένα ξεχασμένο παρελθόν.
Δεν μπορείς να προχωρήσεις στη ζωή μέχρι ν΄αφήσεις πίσω τις αποτυχίες σου και τους πόνους σου. Όταν γεννήθηκες έκλαιγες και όλοι γύρω σου χαμογελούσαν. Ζήσε τη ζωή σου έτσι ώστε στο τέλος εσύ να είσαι αυτός που θα χαμογελά και όλοι γύρω σου θα κλαίνε.

Σε όλους που θα λάβετε αυτό το μήνυμα,

σας εύχομαι η ζωή σας να είναι σαν ένα μυρωδάτο φλιτζάνι καφέ.

Πραγματικά να έχετε μία όμορφη μέρα!

Μπορεί να θέλεις να στείλεις αυτό το μήνυμα σ΄αυτούς τους ανθρώπους που σημαίνουν κάτι για σένα (εγώ μόλις το έκανα).
Σ΄αυτούς που έχουν αγγίξει τη ζωή σου με κάποιον τρόπο.
Σ΄αυτούς που σε κάνουν να χαμογελάς όταν πραγματικά το χρειάζεσαι.
Σ΄αυτούς που σε κάνουν να βλέπεις τη φωτεινή πλευρά των πραγμάτων όταν είσαι απογοητευμένος.
Σ΄αυτούς που εκτιμάς τη φιλία τους.
Σ΄αυτούς που σημαίνουν πολλά στη ζωή σου.

Εάν δεν το στείλεις, απλά θα χάσεις την ευκαιρία να φωτίσεις την ημέρα κάποιου μ΄αυτό το μήνυμα!

Update : Ένα πενταήμερο στη Βαρκελώνη 5-10/9/08

Στις 12/9/2008 είχα κάνει την παρακάτω ανάρτηση:

Εδώ και πολύ καιρό σάς είχα πάρει τ' αυτιά με το ταξίδι που έκανα, τελικά, στη Βαρκελώνη.

Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω και τι να πρωτοπώ.

Καταρχήν οι προυποθέσεις για να περάσω καταπληκτικά ήταν πολλές.

Ο προορισμός καταπληκτικός,

το γραφείο ταξιδιών που διοργάνωσε την εκδρομή, από τα καλύτερα στον χώρο του,

η παρέα εξασφαλισμένη εκ των προτέρων,

άρα, όλο το σύμπαν συνομότησε για να κάνω ένα αξέχαστο ταξίδι.

Και τα λέω όλα αυτά γιατί δεν είναι αυτονόητα πάντα.

Αν, για παράδειγμα, το γραφείο ταξιδιών δεν είναι καλό, μπορούν να συμβούν διάφορα ευτράπελα που σου χαλούν, τουλάχιστον, τη διάθεση.

Όσο για την παρεά, μετά από πολλά χρόνια πήγα εκδρομή με την οικογένειά μου σε απαρτία.

(Συνήθως ήμουν μόνη, ή είχα κοντά και κάποιο παιδί) και όλο το υπόλοιπο γκρουπ, όλοι συγγενείς ή φίλοι μεταξύ μας.

Τράβηξα πάρα πολλές φωτογραφίες που μόνο η ταξινόμησή τους απαιτεί πολύ χρόνο.

Θα τις ανεβάσω όμως όλες, κατά κατηφορίες, στο blog Φωτογραφίες μου γιατί θα γεμίσει ο blogger.

Γενικά συμπεράσματα από την εκδρομή ή "Πώς επέρασα στη Βαρκελώνη" όπως θα το έγραφε ένα παιδάκι, όχι Β', αλλά Γ' τάξης δημοτικού.

Η Βαρκελώνη μού άρεσε πολύ γιατί παρά του ότι είναι μεγαλούπολη (3,7 εκατομμύρια κάτοικοι), δεν έχει νέφος και καθόλου κυκλοφοριακό πρόβλημα.

Έχει τεράστιους ποδηλατόδρομους ( μ' ένα απίστευτο σύστημα χρήσης κοινόχρηστων ποδηλάτων μόνο για τους κάτοικους της πόλης),

εύχρηστο μετρό με 8 γραμμές,

σύστημα πολεοδόμησης αντί για τετράγωνα οχτάγωνα (για να έχουν, λέει, ορατότητα οι αμαξάδες στα σταυροδρόμια) με αποτέλεσμα να δημιουργούνται χώροι για πράσινο και parking πάρα πολλοί.

Μια πόλη ανθρώπινη, με λίγα λόγια!

Το πρόγραμμα ήταν ως εξής:
(τουλάχιστον όπως το διαμόρφωσε η παρέα μου, γιατί με δεδομένο ότι υπήρχαν παιδιά μαζί μας, που βαριούνται τα μουσεία, περικόψαμε ό,τι είχε σχέση με μουσεία, μοναστήρια ή τέχνη γενικότερα. Θα μου πείτε κακώς, αλλά πώς να πας κόντρα σε μια εκδρομή στα παιδιά σου με δεδομένο ότι υπήρχαν εναλλακτικές προτάσεις. Βόλτες απέραντες στους δρόμους, στις πλατείες, τους πεζόδρομους, τις αγορές, το λιμάνι, καφεδάκια, αναψυκτικά και παγωτά).

Μετά από μια τρίωρη πτήση από αεροδρόμιο "Ελ.Βενιζέλος" άφιξη στη Βαρκελώνη αξημέρωτα. Πρωινό στον σταθμό των τρένων, Πάρκο Guell, Νοσοκομείο Sant Pau, ξενοδοχείο Plaza Hotel, φαγητό εκεί κοντά, βόλτα στον πεζόδρομο La Rambla μέχρι το Port Vell με ό,τι μπορεί να συναντήσει κανείς σ' αυτό το απίστευτο "δρομάκι", φαγητό εκεί.

Την επόμενη το πρωί ξύπνησα για να πάρω την ανατολή της Βαρκελώνης, μια που έμενα στον όγδοο όροφο και είχα μια πανοραμική θέα στην πόλη. Πήγαμε ένα μεγάλο γύρο της Βαρκελώνης όλοι μαζί, με στάση στη Sagrada Familia μέχρι τον λόφο του Μοntjuic. Επίσκεψη στο Ισπανικό χωριό, με κάταληξη στο κέντρο, στην αγορά, στην La Boqueria.

Φαγητό αργά, κοντά στο ξενοδοχείο και το βράδυ ένα απίστευτο θέαμα μπροστά στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας, με νερά που χορεύουν στον ρυθμό της μουσικής που παίζει αλλάζοντας συγχρόνως χρώματα.

Τρίτη μέρα επίσκεψη στη Figueres, στο μουσείο Νταλί, και την Girona για φαγητό, με κατάληξη της μέρας βραδιά flamenco.

Τέταρτη και πέμπτη μέρα κάναμε ατέλειωτες βόλτες στην πόλη μέσα, που είναι ένα απέραντο μουσείο, με φανερό παντού το στυλ του Antonio Gaudi, χρησιμοποιώντας μετρό, ταξί, τελεφερίκ και πολύ ποδαρόδρομο. Nα και μερικά λουλούδια και φυτά της Καταλονίας. Το μόνο μουσείο που δέχτηκαν οι έφηβοί μας να επισκεφθούν ήταν το Μuseu de l' Erotica. Φαγητό στο Port Olimpic με απίθανα θαλασσινά. Μαζεύτηκαν και μερικοί άντρες και πήγαν στο γήπεδο τής Barcelona, την οποία την εκτίμησα όταν έμαθα ότι δεν έχει χορηγούς επιχειρήσεις, αντίθετα πληρώνει την Unisef για να έχει την αποκλειστικότητα του λογότυπού της στις φανέλες της.

Επιστροφή μέσω αεροδρομίου Ελ.Βενιζέλος στο Ηράκλειο, με αρκέτη ταλαιπωρία, λόγω αναγκαστικής αναμονής στο αεροδρόμιο για την επόμενη πτήση. (Αυτά τα κακά έχει η Κρήτη. Μια ψιλοαπομόνωση από το κεντρικό αεροδρόμιο).

Προβληματίστηκα αρκετά ως προς τον πώς θα έκανα την "παρουσίαση" του ταξιδιού μου χωρίς να σας κουράσω και να μπορώ να βρω κι εγώ μια άκρη.

Κατέληξα σ' αυτή την περιληπτική ανάρτηση, η οποία καθώς θα ανεβάζω τις φωτογραφίες δίπλα θα αναβαθμίζεται με link για κάθε θέμα.

Αν κάποιος έχει να προτείνει κάτι καλύτερο, κάθε πρόταση δεκτή προς συζήτηση. Εγώ αυτό σκέφτηκα και έτσι θα ξεκινήσω.

Η ευχή μου είναι : Μακάρι όλα τα ταξίδια μου να πάνε τόσο καλά!

ΥΓ. Αλήθεια, ποιος έχει δει το εκκλησάκι στο αεροδρόμιο Ελ.Βενιζέλος?

***

Update: Μετά από όλο αυτόν τον καιρό τέλειωσα με τις φωτογραφίες του ταξιδιού.

Αντί για ένα ένα link, με την γενική ετικέτα Ταξίδι στη Βαρκελώνη μπορείτε να δείτε όλες τις φωτογραφίες με μια σχετική τάξη και ομαδοποίηση.

Blogger μηνύεται!

Είναι σημάδια των καιρών μας, φαίνεται, να αρχίσουν να διώκονται και οι bloggers που βγαίνουν επώνυμα, έχοντας το θάρρος τής γνώμης τους.

Προσοχή, λοιπόν! Κυκλοφορούν μηνύσεις!

Προσέξτε, τι γράφετε και πώς το γράφετε!

Κλήθηκε σήμερα, ενώπιον Πταισματοδικείου Ρεθύμνου ο Νίκος Ντακάκης

"...να δώσει εξηγήσεις κατόπιν μηνύσεως-εγκλήσεως...."

Update: Εδώ όχι στη φίμωση

μαζεύονται υπογραφές

"ΟΧΙ ΣΤΗ ΦΙΜΩΣΗ ΤΩΝ BLOGGERS"

Το φθινόπωρο μ' αρέσει

Γιατί δίνει τα δικά του χρώματα στον ουρανό στο ηλιοβασίλεμα.
Από το σπίτι μου 20-9-2008

και 16-9-2008

Πρόβλημα με τον Βlogger

Από χθες το βράδυ υπάρχει πρόβλημα με τις αναρτήσεις μου.
Δεν βρίσκω πρόχειρα, δεν μπορώ να βάλω ετικέτες, εξαφανίζει τίτλους, μπερδεύει χρήστες και πανόπτες. Ένα μπάχαλο δηλαδή. Ο χρόνος έχει σταματήσει περίπου στις 10,00 και δεν ενημερώνει τα Blogroll.
Τι συμβαίνει; Μπορεί κάποιος να απαντήσει, γιατί η βοήθεια του blogger είναι μόνο για...
Είναι ατομικό ή γενικό πρόβλημα;
Είναι προσωρινό ή μόνιμο;
Μπορεί κάποιος να με πληροφορήσει;
Υπάρχει βοήθεια πουθενά;

Μάνος Λοΐζος - σαν σήμερα

Μάνος Λοΐζος -σαν σήμερα πριν από 26 χρόνια έφυγε

Τι να πρωτοθυμηθούμε!

Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας

Από την πρώτη στιγμή που είδα την ταινία, το ζήλεψα!

Και δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω ένα τραγούδι,

γιατί όλα του, μ' αρέσουν

Ο δρόμος με τη φωνή του Μάνου

Τ' ακορντεόν - Μάνος Λοίζος

Σ' ακολουθώ - Μάνος Λοίζος

Ένα πενταήμερο στη Bαρκελώνη

Εδώ και πολύ καιρό σάς είχα πάρει τ' αυτιά με το ταξίδι που έκανα, τελικά, στη Βαρκελώνη.

Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω και τι να πρωτοπώ.

Καταρχήν οι προυποθέσεις για να περάσω καταπληκτικά ήταν πολλές.

Ο προορισμός καταπληκτικός,

το γραφείο ταξιδιών που διοργάνωσε την εκδρομή, από τα καλύτερα στον χώρο του,

η παρέα εξασφαλισμένη εκ των προτέρων,

άρα, όλο το σύμπαν συνομότησε για να κάνω ένα αξέχαστο ταξίδι.

Και τα λέω όλα αυτά γιατί δεν είναι αυτονόητα πάντα.

Αν, για παράδειγμα, το γραφείο ταξιδιών δεν είναι καλό, μπορούν να συμβούν διάφορα ευτράπελα που σου χαλούν, τουλάχιστον, τη διάθεση.

Όσο για την παρεά, μετά από πολλά χρόνια πήγα εκδρομή με την οικογένειά μου σε απαρτία.

(Συνήθως ήμουν μόνη, ή είχα κοντά και κάποιο παιδί) και όλο το υπόλοιπο γκρουπ, όλοι συγγενείς ή φίλοι μεταξύ μας.

Τράβηξα πάρα πολλές φωτογραφίες που μόνο η ταξινόμησή τους απαιτεί πολύ χρόνο.

Θα τις ανεβάσω όμως όλες, κατά κατηφορίες, στο blog Φωτογραφίες μου γιατί θα γεμίσει ο blogger.

Γενικά συμπεράσματα από την εκδρομή ή "Πώς επέρασα στη Βαρκελώνη" όπως θα το έγραφε ένα παιδάκι, όχι Β', αλλά Γ' τάξης δημοτικού.

Η Βαρκελώνη μού άρεσε πολύ γιατί παρά του ότι είναι μεγαλούπολη (3,7 εκατομμύρια κάτοικοι), δεν έχει νέφος και καθόλου κυκλοφοριακό πρόβλημα.

Έχει τεράστιους ποδηλατόδρομους ( μ' ένα απίστευτο σύστημα χρήσης κοινόχρηστων ποδηλάτων μόνο για τους κάτοικους της πόλης),

εύχρηστο μετρό με 8 γραμμές,

σύστημα πολεοδόμησης αντί για τετράγωνα οχτάγωνα (για να έχουν, λέει, ορατότητα οι αμαξάδες στα σταυροδρόμια) με αποτέλεσμα να δημιουργούνται χώροι για πράσινο και parking πάρα πολλοί.

Μια πόλη ανθρώπινη, με λίγα λόγια!

Το πρόγραμμα ήταν ως εξής:
(τουλάχιστον όπως το διαμόρφωσε η παρέα μου, γιατί με δεδομένο ότι υπήρχαν παιδιά μαζί μας, που βαριούνται τα μουσεία, περικόψαμε ό,τι είχε σχέση με μουσεία, μοναστήρια ή τέχνη γενικότερα. Θα μου πείτε κακώς, αλλά πώς να πας κόντρα σε μια εκδρομή στα παιδιά σου με δεδομένο ότι υπήρχαν εναλλακτικές προτάσεις. Βόλτες απέραντες στους δρόμους, στις πλατείες, τους πεζόδρομους, τις αγορές, το λιμάνι, καφεδάκια, αναψυκτικά και παγωτά).

Μετά από μια τρίωρη πτήση από αεροδρόμιο "Ελ.Βενιζέλος" άφιξη στη Βαρκελώνη αξημέρωτα. Πρωινό στον σταθμό των τρένων, Πάρκο Guell, Νοσοκομείο Sant Pau, ξενοδοχείο Plaza Hotel, φαγητό εκεί κοντά, βόλτα στον πεζόδρομο La Rambla μέχρι το Port Vell με ό,τι μπορεί να συναντήσει κανείς σ' αυτό το απίστευτο "δρομάκι", φαγητό εκεί.

Την επόμενη το πρωί ξύπνησα για να πάρω την ανατολή της Βαρκελώνης, μια που έμενα στον όγδοο όροφο και είχα μια πανοραμική θέα στην πόλη. Πήγαμε ένα μεγάλο γύρο της Βαρκελώνης όλοι μαζί, με στάση στη Sagrada Familia μέχρι τον λόφο του Μοntjuic. Επίσκεψη στο Ισπανικό χωριό, με κάταληξη στο κέντρο, στην αγορά, στην La Boqueria.

Φαγητό αργά, κοντά στο ξενοδοχείο και το βράδυ ένα απίστευτο θέαμα μπροστά στο Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας, με νερά που χορεύουν στον ρυθμό της μουσικής που παίζει αλλάζοντας συγχρόνως χρώματα.

Τρίτη μέρα επίσκεψη στη Figueres, στο μουσείο Νταλί, και την Girona για φαγητό, με κατάληξη της μέρας βραδιά flamenco.

Τέταρτη και πέμπτη μέρα κάναμε ατέλειωτες βόλτες στην πόλη μέσα, που είναι ένα απέραντο μουσείο, με φανερό παντού το στυλ του Antonio Gaudi, χρησιμοποιώντας μετρό, ταξί, τελεφερίκ και πολύ ποδαρόδρομο. Nα και μερικά λουλούδια και φυτά της Καταλονίας. Το μόνο μουσείο που δέχτηκαν οι έφηβοί μας να επισκεφθούν ήταν το Μuseu de l' Erotica. Φαγητό στο Port Olimpic με απίθανα θαλασσινά. Μαζεύτηκαν και μερικοί άντρες και πήγαν στο γήπεδο τής Barcelona, την οποία την εκτίμησα όταν έμαθα ότι δεν έχει χορηγούς επιχειρήσεις, αντίθετα πληρώνει την Unisef για να έχει την αποκλειστικότητα του λογότυπού της στις φανέλες της.

Επιστροφή μέσω αεροδρομίου Ελ.Βενιζέλος στο Ηράκλειο, με αρκέτη ταλαιπωρία, λόγω αναγκαστικής αναμονής στο αεροδρόμιο για την επόμενη πτήση. (Αυτά τα κακά έχει η Κρήτη. Μια ψιλοαπομόνωση από το κεντρικό αεροδρόμιο).

Προβληματίστηκα αρκετά ως προς τον πώς θα έκανα την "παρουσίαση" του ταξιδιού μου χωρίς να σας κουράσω και να μπορώ να βρω κι εγώ μια άκρη.

Κατέληξα σ' αυτή την περιληπτική ανάρτηση, η οποία καθώς θα ανεβάζω τις φωτογραφίες δίπλα θα αναβαθμίζεται με link για κάθε θέμα.

Αν κάποιος έχει να προτείνει κάτι καλύτερο, κάθε πρόταση δεκτή προς συζήτηση. Εγώ αυτό σκέφτηκα και έτσι θα ξεκινήσω.

Η ευχή μου είναι : Μακάρι όλα τα ταξίδια μου να πάνε τόσο καλά!

ΥΓ. Αλήθεια, ποιος έχει δει το εκκλησάκι στο αεροδρόμιο Ελ.Βενιζέλος?

Eπέστρεψα με ευχάριστες εκπλήξεις

Γύρισα σήμερα από το ταξίδι μου στη Βαρκελώνη.
Λεπτομέρειες? ... Οσονούπω!
Τώρα προηγείται η ανάρτηση τής καλής μπλογκοφίλης Ιουστίνης -Φραγκούλη για το βιβλίο που βοήθησα κι εγώ στο να γίνει (δαχτυλογράφηση κλπ)

"Η Αδελφότης των Στεναγμών" του Νίκου Ντακάκη.
Δεν μπορώ να πω τίποτα περισσότερο από ένα μεγάλο Ευχαριστώ!