Παρουσίαση στο Πασχαλιάτικο "ΕΘΝΟΣ ΑΟΥΤ"

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Εδώ και πολύ καιρό σχεδιάζω ένα ταξίδι. Για να το κάνω όμως αυτό, πρέπει να κλείσω εκκρεμότητες πολλών ημερών, που σημαίνει δουλειά αρκετή στο γραφείο,

χώρια τα απρόοπτα που δεν λείπουν ποτέ.
«Μα τώρα βρήκε κι αυτός;» Ή «Τώρα θυμήθηκε;»
Μόνιμες κουβέντες που ακούγονται τις τελευταίες μέρες.
Μέσα στον πανικό χάλασε κι ο υπολογιστής στο σπίτι.
Ό,τι είχα σχεδιάσει δηλαδή για Πάσχα ανατράπηκε.

Εδώ δεξιά, μπορείτε να κάνετε ένα κλικ και ν’ ακούσετε τον παφλασμό των κυμάτων!
Εύχομαι σε όλους
Καλό Πάσχα με υγεία κοντά στους αγαπημένους σας!
Γρήγορα θα είμαι κοντά σας πάλι με πλούσιες εμπειρίες που θέλω να τις μοιραστώ μαζί σας.
Καλή Ανάσταση!

Για περισσότερες φωτογραφίες, στο "Ό,τι βλέπω γύρω μου"

Αν πίνεις και οδηγείς είσαι επικίνδυνος!

"Μαμά βγήκα με τους φίλους μου.

Πήγα σε ένα πάρτυ και θυμήθηκα αυτό που μου είχες πει, να μην πιω αλκοόλ.

Μου είχες ζητήσει να μην πιω επειδή θα έπρεπε να οδηγήσω μετά, έτσι ήπια ένα αναψυκτικό. Ήμουν υπερήφανη για μένα, γιατί είχα ακούσει αυτό που τόσο γλυκά με είχες συμβουλεύσει πριν φύγω, να μην πιω αν πρέπει να οδηγήσω, σε αντίθεση με αυτό που μου έλεγαν οι φίλοι μου.

Έκανα τη σωστή επιλογή, η συμβουλή σου ήταν η σωστή. Όταν το πάρτυ τέλειωσε όλοι μπήκαν στα αυτοκίνητά τους χωρίς να είναι σε θέση να οδηγήσουν. Εγώ πήρα το αμάξι μου, ήμουν σίγουρη ότι ήμουν καθαρή.

Δεν μπορούσα να φανταστώ, μαμά, αυτό που με περίμενε ...

Τώρα είμαι εδώ ξαπλωμένη στην άσφαλτο και ακούω ένα αστυνομικό να λέει:

«Το παιδί που προκάλεσε το δυστύχημα ήταν μεθυσμένο».

Μαμά η φωνή του ακούγεται τόσο μακρινή.

Το αίμα μου είναι παντού στην άσφαλτο κι εγώ προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις να μην κλάψω.

Ακούω τους γιατρούς να λένε ότι αυτή η κοπέλα δεν θα τα καταφέρει.

Είμαι σίγουρη ότι το άλλο παιδί που οδηγούσε δεν το είχε καν φανταστεί όταν έτρεχε τόσο πολύ.

Στο τέλος αυτός είχε αποφασίσει να πιει και εγώ τώρα πρέπει να πεθάνω.

Γιατί το κάνουν αυτό μαμά ? Αφού ξέρουν ότι θα καταστρέψουν ζωές ?

Ο πόνος που νιώθω είναι σαν να με καρφώνουν χιλιάδες μαχαίρια.

Πες στην αδερφή μου να μην φοβηθεί, στον μπαμπά να είναι δυνατός .

Κάποιος έπρεπε να πει σε αυτό το παιδί ότι δεν έπρεπε να πιει αν θα οδηγούσε.

Ίσως αν του το έλεγαν οι δικοί του, όπως έκανες εσύ, τώρα να ήμουν ζωντανή ...

Η ανάσα μου γίνεται όλο και πιο αδύνατη και αρχίζω να φοβάμαι μαμά...

Αυτές είναι οι τελευταίες μου στιγμές κι είμαι τόσο απελπισμένη .

Θα ήθελα τόσο να σε αγκαλιάσω μαμά ....και να σου πω πόσο σε αγαπάω

Σε αγαπάω μαμά .....αντίο!!!"

Αυτές οι λέξεις γράφτηκαν από μια δημοσιογράφο που ήταν παρούσα σε ένα δυστύχημα.

Η κοπέλα ενώ πέθαινε ψιθύριζε αυτές τις λέξεις κι η δημοσιογράφος τις έγραφε σοκαρισμένη.

Η ίδια δημοσιογράφος άρχισε μια εκστρατεία εναντίον της οδήγησης υπό την επήρεια Αλκοόλ.

Αυτό το μήνυμα έφτασε σε μένα και δεν το διέγραψα, οπότε δεν έχασα την ευκαιρία , ακόμα κι αν δεν πίνω να δώσω στους άλλους να καταλάβουν ότι και η δική τους ζωή κινδυνεύει . Αυτή η μικρή χειρονομία μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Ευχαριστώ!

Πάντα θεωρούσα ότι το συγκεκριμένο βίντεο λέει πολλά!

Συγνώμη για την "κλοπή"

| View | Upload your own

Σήμερα έμαθα ν' ανεβάζω power point. Eυχαριστώ τον Χρυσόστομο που μου "έδειξε" τον τρόπο. Αυτές τις μέρες μου έστειλαν το παραπάνω και το μοιράζομαι μαζί σας.

Καρπενήσι

Η αποχαιρετιστήρια επιστολή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Πριν λίγες μέρες μού έδωσε μια φίλη σε φωτοαντίγραφο το παρακάτω κείμενο. Αργότερα το βρήκα και στο διαδίκτυο.
Την παραθέτω και για σας, αλλά και για μένα. Να το βρίσκω εύκολα όταν το θέλω. Κάτι σαν αρχείο, δηλαδή!

H αποχαιρετιστήρια επιστολή του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

(Λίγο πριν το τέλος, προς φίλους: Περί έρωτος, αγάπης και ζωής)

«Ένα σπουδαίο πνεύμα μάς αποχαιρετά»
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έχει αποσυρθεί από την δημόσια ζωή για λόγους υγείας: καρκίνος στους λεμφαδένες. Η κατάστασή του μοιάζει να επιδεινώνεται μέρα με την ημέρα. Η αποχαιρετιστήρια επιστολή που ακολουθεί, εστάλη από τον συγγραφέα στους φίλους του:

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μία στιγμή ότι είμαι μία μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά ασφαλώς θα σκεφτόμουν όλα αυτά πού λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, διότι για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.
Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στ' άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο πουκατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αἰχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί.
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σε αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.
Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.
Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν ἡ τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ’δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά, για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν ἡ τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.
Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα «σ’ αγαπώ» και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ’θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος.
Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.
Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, καν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μία τελευταία τους επιθυμία.
Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις «συγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ», κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.
Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.

Gabriel Garcia Marquez
απόδοση στα ελληνικά: Βασίλης Τερζής

To Ρέθυμνο, όπως το βλέπω το πρωί και το βράδυ

Bοήθεια! Έλεος!

Δεν πρόλαβα ν' ανεβάσω post και μέσα σε πέντε λεπτά ήρθαν τρία μηνύματα με ιούς!

ΕΛΕΟΣ!

Δεν υπάρχει τρόπος να εντοπιστούν όλοι αυτοί οι κακοπροαίρετοι;

Εβδομάδα εκδρομών!

Εβδομάδα εκδρομών για τα παιδιά μου. Μόλις γύρισε ο μικρός μου από Πήλιο,

Λίμνη Πλαστήρα-Μετέωρα-Καλαμπάκα-Μέτσοβο.

Καλά γύρισε. Μια χαρά θα πέρασε!

Μου έφερε φωτογραφίες, όχι πολλές, αλλά αντιπροσωπευτικές.
Σε λίγες μέρες έρχεται κι ο άλλος από Καρπενήσι.

Η στάση στο άγαλμα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, κλασσική!

Βόλος, ανεβαίνοντας προς Μακρυνίτσα

Μακρυνίτσα

Λίμνη Πλαστήρα

Μετέωρα

Μέτσοβο

Περισσότερες φωτογραφίες δίπλα

Αναδρομικά, ευχαριστώ!

Εδώ και πολύ καιρό, από τότε που ήθελα ν' ανεβάσω ένα τραγούδι για τα τρία χρόνια από τον θάνατο του Σταύρου Κουγιουμτζή, χρωστώ ένα τραγούδι. Ήθελα να το ανεβάσω με μια συγκεκριμένη μορφή, που μη έχοντας εμπειρία από αυτά τα προγράμματα, βρήκα μεγάλη δυσκολία.

Η Αμάλθεια ή αλλιώς "το κέρας της Αμάλθειας", με βοήθησε πολύ στέλνοντάς μου αναλυτικές οδηγίες γι' αυτό. Της οφείλω, λοιπόν, ένα δημόσιο μεγάλο "ευχαριστώ" και της αφιερώνω την πρώτη μουσική μου ανάρτηση.

Eυχαριστώ πολύ!

Μια πολύ καλή δουλειά, επιτέλους!

Και τριγυρνώντας από δω κι από κει, στα χαμένα, χωρίς να θέλω κάτι συγκεκριμένο, ανακάλυπτω πράγματα. (Αυτό θεωρώ ότι είναι η μαγεία του διαδικτύου).
Με αφορμή που μου έδωσε ο Αργύρης ανακάλυψα μια καταπληκτική δουλειά, σχετικά πρόσφατη, το Οπτικοακουστικό Αρχείο της ΕΡΤ

Κι εκεί που είχα σχεδιάσει να ανεβάσω φωτογραφίες, βρέθηκα ν' απολαμβάνω μια συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη, στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού, με τα Επιφάνια, Μαουχάουζεν και Άξιον Εστί.

Μπορείτε να τη χαρείτε κι εσείς!

Όμως κι εγώ!

Πάρε, με την καρδιά μου!

Παντελής Θαλασσινός,

Ανάθεμα σε

Σ' έχω ώρες ώρες μα το Θεό

τόσο πολλή ανάγκη

που τρέχουν απ' τα μάτια μου

θάλασσες και πελάγη.

Στείλε ένα γράμμα μια συλλαβή

αν έχεις το Θεό σου

που κρέμομαι απ' τα χείλη σου

κι είμαι στο έλεός σου.

Ανάθεμά σε, δε με λυπάσαι

που καίγομαι και λιώνω

που μ' έκανες και σ' αγαπώ

και τώρα μαραζώνω.

Κλειδώθηκαν οι σκέψεις μου

μες στου μυαλού τα υπόγεια

αχ, πόσα θέλω να σου πω

και δεν υπάρχουν λόγια.

Ανάθεμά σε, δε με λυπάσαι

που καίγομαι και λιώνω

που μ' έκανες και σ' αγαπώ

και τώρα μαραζώνω.

Κοιμάμαι κι η τύχη μου δουλεύει

Σιγά που δεν θα το έπαιρνα είδηση!

Τέτοιο δώρο!

Από το Κυκλάμινο για τους γιους μου!

Θερμά ευχαριστώ!

Δοκιμές στο διαδίκτυο

Μέσα στον λίγο χρόνο που κινούμαι στον χώρο των blogs, ίσως έχετε καταλάβει ότι δεν διακρίνομαι για τη βαθυστόχαστη σκέψη μου. (Τουλάχιστον θέλω να πιστεύω ότι την έχω αλλά δεν την εξωτερικεύω). Μ' αρέσει όμως να ψάχνω για καινούρια πράγματα, να ανακαλύπτω νέες λειτουργίες και δυνατότητες στο διαδίκτυο και να φέρνω στα δικά μου δεδομένα αυτό που ανακαλύπτω.
Αντίγραψα λοιπόν το δώρο που μου έκανε το "Κυκλάμινο" από τα "Άλλα της μάτια" και το έφερα εδώ.
Να δω πότε θα μάθω να μετονομάζω τα link για να μην εμφανίζονται μακρυνάρια!

Καλό μήνα!

Με όλη μου την καρδιά σάς αφιερώνω αυτό το όμορφο μπουκέτο που μου είχε χαρίσει η φίλη μου, το Κυκλάμινο, αφού το επεξεργάστηκα, βέβαια, λίγο!

Manolia - Siloustiana